Winnaars DMFF Awards 2023

Prijswinnaars  DMFF Awards

Tijdens het 13e Dutch Mountain Filmfestival zijn de winnaars bekendgemaakt van de DMFF Awards:

• Winnaar van de Crossborder DMFF Award 2023 is de film Utama van Alejandro Loayza Grisi.
• De Parkstad Limburg Jury Award 2023 ging naar de film No dogs or Italians allowed van Alain Ughetto.
• De Royal Best Newcomer Award 2023 is gewonnen door de film Carne et Ossa van Roberto Zazzara.
• De DAV Climate Award 2023 gaat (ook) naar Utama van Alejandro Loayza Grisi.
• Een eervolle vermelding is er voor Reinhard Karl – Die Kunst, einen Berg zu besteigen van Tom Dauer.
• Winnaar van de Best Mountaineering Film Award 2023 is Egoland van Ignasi López Fàbregas.
• De Filmhub Zuid (jongeren) Award is óók gewonnen door de film Utama van Alejandro Loayza Grisi.

Crossborder DMFF Award 2023 – Grand Prize

Utama – Alejandro Loayza Grisi

De film Utama verdient absoluut elke prijs. Een rustige, langzame en bedachtzame vertelling met prachtige beelden en geluidsarrangementen vertelt ons over het eenvoudige leven van een ouder echtpaar dat met een kudde lama’s in een woestijnlandschap van de Boliviaanse hooglanden leeft.

 
In veel opzichten beschouwt de jury deze film als de essentie van een “bergfilm”. Tegenover de uiterlijke strengheid van de omgeving en de personages staat een onvoorwaardelijke innerlijke tederheid en liefde voor het omringende landschap en de manier van leven.

De drie hoofdpersonen creëren, zonder in clichés te vervallen, hun eigen wereldbeeld, waarbij ze ongemerkt saga’s en uitweidingen, traditie en moderniteit en manieren om zich aan te passen aan de klimatologische omstandigheden combineren en verweven.

Deze film van Alejandro Loayza Grisi is gewoonweg prachtig om naar te kijken en de bedachtzame bewegingen te volgen.

De DMFF Crossborder Award wordt gesponsord door de gemeente Heerlen en Stadt Aachen.

Parkstad Limburg Jury Award 2023

No dogs or Italians allowed – Alain Ughetto

De naam van het festival zegt het al: het is het “Dutch Mountain Film Festival” en niet het “Dutch Mountaineering Film Festival”, dus het publiek en de jury kunnen genieten van alles wat te maken heeft met bergen, in de breedste zin van het woord.

 
Door de geschiedenis heen zijn volkeren op de vlucht geslagen, soms om op zoek te gaan naar betere leefomstandigheden voor zichzelf en hun familie, en soms uit pure noodzaak. De berggebieden nemen in deze geschiedenissen een speciale plaats in omdat ze zowel natuurlijke barrières als schuilplaatsen zijn. Bergen staan symbool voor zowel solidariteit als isolement.

Naar de mening van de jury is “No dogs or Italians allowed” ook een typische bergfilm vanwege de mensen die met, in en naast de bergen leven. De filmmaker stamt af van mensen wiens leven werd gevormd door bergen en ontberingen en heeft een unieke manier gevonden om zijn creativiteit te gebruiken om hun nalatenschap te eren. De jury was onder de indruk van het speelse gebruik van het historische genre. Het deed hen denken aan een reeks films uit dit genre: klassiekers als “Gone with the Wind”, “War and Peace”, “A River Runs Through It”, “1900”…

“No dogs or Italians allowed” volgt deze traditie van monumentaal drama. Maar de film doet dit vooral met behulp van poppentheater. Hij verbergt niet eens alle details en trucs van zijn technisch vernuft, maar houdt ze bewust in het zicht van de kijker.

Uit de lengte van deze film kunnen we opmaken dat het jaren heeft gekost om dit kunstwerk te voltooien, en om al deze redenen vinden wij het een echte aanrader.

De Parkstad Limburg Jury Award 2021 wordt gesponsord door Stadsregio Parkstad Limburg

Royal Best Newcomer Award 2023

Carne et Ossa – Roberto Zazzara

Wees als kijker voorbereid dat je dit krankzinnige verhaal achter een dorpstraditie in de bergen niet alleen zult zien maar ook voelen – waarbij waanzin en moed, traditie en geloof, geweld en religie, egoïsme en heldendom door elkaar lopen. Wonderbaarlijk genoeg zijn de brute scènes van pijnlijke afdalingen op blote voeten, deels gefilmd in langzaam zwart-wit, prachtig om naar te kijken. Voeten die door bladeren waden, struiken, stenen, een riviertje oversteken… Je hoort alleen ademhaling en voetstappen… Terwijl de wereld verstijft in afwachting van de finale van de race voor het altaar van de Madonna di Loreto-kerk.

 
Met een bel begint deze hectische race, die zich als een rollende steen van de Pietra Spaccata-rots over het bergpad naar het dorp spoedt, waar de “blade runners” voor het altaar vallen en terugkeren naar de wereld van pijn… De eerste die de kerk binnenkomt, wint de ‘Zigeunerrace’.

Regisseur Roberto Zazzara pakt het eeuwenoude gebruik van het Abruzziaanse dorp Pacentro op als materiaal voor zijn mooie, gelaagde documentaire. Waarom doen mensen dit? Vanwege de traditie? Vanwege de trofee? Het verlangen om de eerste te zijn? Om hun angsten en zwakheden te overwinnen? Om zichzelf uit te dagen, of de natuur? Op zoek naar een gevoel van identiteit en erbij horen? Om door de menigte op hun schouders gedragen te worden? Dit soort films gaat niet over wat er onderweg gebeurt, maar over wat de deelnemers in hun hoofd ervaren. Waarschijnlijk willen ze op de een of andere manier uit de sleur breken, gedreven door verlangen naar iets bijzonders. Misschien is het antwoord te vinden in dat ene shot waarin de camera de focus verandert van de rennende mensen naar een kolonie kruipende mieren op een oud stuk hout.

DAV Climate Award 2023

Utama – Alejandro Loayza Grisi

Een goede film werkt op meer dan één laag. De eerste laag is duidelijk, het is wat we zien en horen. De tweede laag is wat we voelen. Maar daaronder zitten de vele lagen van het verhaal die tevoorschijn komen als Matroesjka-poppen nadat je de film hebt gezien. UTAMA heeft precies die kwaliteit. Er is bijvoorbeeld het verhaal van generatieconflicten, maar ook een verhaal over de spanning tussen tradities en moderniteit. Maar slim verweven in het tapijt van dit verhaal is ons gedeelde menselijke lot in tijden van klimaatverandering. Een verhaal dat zo groot en luid is dat het niet eenvoudig is om de juiste toon en aanpak te vinden. De jury werd getroffen door de manieren waarop de filmmakers die code hebben weten te kraken. Ze hebben een film gemaakt die zo tijdloos aanvoelt, maar tegelijkertijd zo ongelooflijk actueel is en een groot gevoel van urgentie heeft door de manier waarop het probleem van klimaatverandering wordt aangepakt.
De wereld heeft meer films zoals deze nodig.

 
De DAV Climate Award wordt gesponsord door de Sparda Bank.

Best Mountaineering Film Award 2023

Egoland – Ignasi López Fàbregas

Eindelijk dan! Een stop-motionfilm die bekroond wordt met de DMFF Best Mountaineering Film Award.

In al die jaren Dutch Mountain Film Festival hebben vooral producties met indrukwekkende berglandschappen, steile ijs- en rotswanden of knetterharde klimpassages zich op de voorgrond geprofileerd. En oh ja, steeds vaker en steeds meer, met duizelingwekkende drone opnames.

Egoland bewijst als stop-motionfilm dat het niet om het filmisch spektakel gaat, maar hoe een verhaal verteld wordt en de manier waarop die inhoud aan het publiek getoond wordt. Egoland laat zien dat dit met eenvoudige middelen kan. En dat er zelfs geen gesproken tekst voor nodig is.

Ondanks alle eenvoud is deze film ook nog eens klimtechnisch uitstekend op orde en met een nodige portie humor. Driewerf “hoera” voor dit pareltje.
 
De Best Mountaineering Film Award wordt gekozen en gesponsord door Klimwandspecialist.nl

Eervolle vermelding

Reinhard Karl – Die Kunst, einen Berg zu besteigen – Tom Dauer

Reinhard Karl was een van die schitterende sterren die een iconische status verwierf in de rijke geschiedenis van het bergbeklimmen.  Het grote publiek zal zich hem herinneren als de eerste Duitser die in 1978 de Everest beklom, maar in werkelijkheid is dat slechts een klein detail in het belang van zijn nalatenschap.

 
Reinhard was actief in een grote verscheidenheid aan klimstijlen; 8000ers, alpine stijl, vrij klimmen en big wall klimmen.  Het belangrijkste was echter dat hij ervan overtuigd was dat “de top” slechts van secundair of zelfs tertiair belang was.  Waar hij de grenzen verlegde – denk maar aan de eerste UIAA-grade VII vrije beklimming van de “Pumprisse” op de Fleischbank – zocht hij ook een manier om zijn fascinatie voor het klimmen uit te drukken in woord en fotografie. Beide hielpen om zijn legendarische status onder klimmers te verstevigen. Zijn boek “Erlebnis Berg: Zeit zum Atmen” is zeer gewild en bevat beelden en teksten die je ademloos achterlaten.

Reinhards leven werd tragisch afgebroken door een lawine op Cho Oyu op de jonge leeftijd van slechts 35 jaar. Het werk van Tom Dauer is een prachtig juweeltje dat beide kunsten van Reinhard combineert; de fotografie en de citaten zijn pure poëzie.  Daarom hebben de juryleden van het 13e Dutch Mountain Film Festival besloten dat dit prachtige eerbetoon absoluut een eervolle vermelding verdient.

The Filmhub Zuid (jongeren) Award:

Utama – Alejandro Loayza Grisi

De film die we gekozen hebben voelt tijdloos. Er is voor iedereen wel een thema in te vinden, zonder dat één er dik bovenop ligt. Het langzame tempo en de fotografische beelden geven het verhaal en de sfeer perfect weer, en de stilte maakt dat de leegte middenin de omliggende bergen nog groter aanvoelt.
De unieke setting maakt dit verhaal het meest relevante dat verteld moet worden.