Trailrunner Wouter Huitzing: Dutch Mountain Trail in 11.20 uur
Elke lange tocht is een klein avontuur!
Vind je het een hele prestatie om de 101 km lange Dutch Mountain Trail in vier dagen te lopen? Het kan véél sneller! Trailrunner Wouter Huitzing rende de hele afstand in 11 uur, 20 minuten en 22 seconden. Naast dit record was Wouter ook de eerste die het Pieterpad in één keer rende: 498 kilometer in 98 uur en 16 minuten. Wouter is vijfvoudig Nederlands kampioen adventure racing en doet mee aan wedstrijden door heel Europa. Hier willen wij natuurlijk meer over weten!
Wouter, wat is trailrunning eigenlijk precies?
Heel kort gezegd is trailrunning een mooie naam voor hardlopen van de verharde paden af.
Hoe ben jij er ooit mee begonnen?
Ik doe sinds 2004 aan Adventure Racing. Eerst deed ik dat alleen in Nederland, maar ondertussen doe ik dat al jaren wereldwijd. Adventure Racing is een multidisciplinaire teamsport waarbij (hard)lopen, mountainbiken, kanoën en navigeren de basis zijn. Dit doe je vooral in teams van 2 of 4 personen. Wedstrijden duren tussen de 8 en 24 uur in Nederland en tot 7 dagen non-stop wereldwijd. Tijdens deze wedstrijden kwam ik erachter dat ik vaak de sterkste loper was. Ik moest vaak mijn tempo aanpassen, of ik hielp mijn teamgenoten door extra bagage te dragen. Dit alles gaf me het idee dat ik maar eens een ultratrail moest gaan lopen en kijken hoe mij dat zou vergaan. Als eerste ultratrail koos ik de Spine Challenger, een trail van circa 180 kilometer in de winter in Engeland. Mijn doel was finishen binnen een tijd van 60 uur. Maar tot mijn eigen grote verbazing heb ik de race zonder echte moeite als vierde volbracht in 33 uur. Dat smaakte naar meer! Het jaar daarop heb ik de wedstrijd gewonnen.
Wat maakt deze, vaak extremere, duursport voor jou zo interessant?
Kijken hoe ver ik kan gaan. Maar eigenlijk is het gewoon de hele tijd genieten. Lekker onderweg zijn, nieuwe dingen zien en ervaren. Elke lange tocht, of het nu een wedstrijd is of iets wat ik zelf bedacht heb, is een (klein) avontuur. En dat is gewoon het leukste, lekker op avontuur gaan!
Je hebt al heel wat prestaties als trailrunner op jouw naam staan. Wat heeft jou doen besluiten om de Dutch Mountain Trail te rennen?
Een uitdagende mountain trail in Nederland, dat moest ik zien. Er waren mij tweeduizend hoogtemeters beloofd over een afstand van 101 km en dat in Nederland. Daarnaast ging het laatste stukje door de ENCI-groeve en over de Sint-Pietersberg en daar heb ik hele goede herinneringen aan. En ik moet zeggen, de DMT heeft geleverd. Een prachtige trail met uitdagende stukken. Ik heb eigenlijk de hele trail het idee gehad dat ik in het buitenland aan het rennen was. Dat is dan ook niet gek, omdat ik zelf in de Randstad woon.
Van welke stukken op de trail heb je het meeste genoten?
Ik vond meerdere stukken van de trail prachtig. Het voelde als een mini-vakantie in het buitenland. De avondklok was er net af en we mochten weer vrij reizen met het openbaar vervoer. Ik was meteen heel erg blij verrast met de eerste 10 km. Ik had op de kaart gekeken en dacht dat ik door een soort park in Kerkrade zou lopen. Daarentegen was het een mooi bosgebied met uitdagende stukken. Omgeving Vaals is ook prachtig, net als het stuk naar Gulpen en dan weer verder naar de Voerstreek. Het laatste stuk langs de Maas, over Observant, door de ENCI groeve en over Sint-Pietersberg was een feest van herkenning. Eigenlijk heb ik de hele tocht genoten. Natuurlijk zit er altijd een minder momentje tussen. Maar ik zou de DMT iedereen aanraden en ik ga hem zelf zeker nog een keer rennen en ik denk ook een keer rustig wandelen met bivakkeren.
Waren er ook nog uitdagingen?
Ik wilde de DMT honderd procent zelf ondersteunend lopen en ik wilde geen gebruik maken van horeca of winkels. Ik loop veel in het buitenland en dan loop je echt honderd kilometer door de bergen en is er niks behalve waterstroompjes. Dat wilde ik nadoen, dus ik besloot om alleen openbare watertappunten te gebruiken. Deze had ik van tevoren opgezocht via het internet, maar alleen het watertappunt in Eijsden ligt daadwerkelijk op de DMT. In Vaals en Gulpen moest ik een eindje van het pad af en weer terug. Dit geeft extra kilometers (en in het geval van Gulpen ook een stevige extra klim).
Daarnaast had ik vanaf Gulpen niet het beste weer en heb ik zo’n dertig kilometer in de stromende regen gerend. Ik was goed voorbereid, maar vooral voor de tocht zelf. Het was comfortabel, maar ik maakte me lichtelijk zorgen voor de terugreis in de trein om daar twee uur doorweekt te zitten. Als je eenmaal stopt met bewegen dan koel je snel af, maar ik had geluk. Ter hoogte van Eijsden kwam de zon weer lekker door en heb ik de laatste vijftien kilometer goed kunnen drogen.
Ook zorgde de hevige regen voor stroompjes op het pad en in de holle wegen. Soms had ik het idee dat ik door een beekje aan het rennen was in plaats van op een trail. Dit is iets wat ik in mijn dagelijkse trainingen in de platte Randstad niet gewend ben.
Als je het hele jaar door zoveel tijd investeert in trailrunning, mogen wij jou wel een professional noemen. Verdien jij er inmiddels ook je geld mee?
Helaas, Adventure racen en trailen zijn mijn grote passies, maar in Nederland is er geen cent mee te verdienen. INOV8, Compressport en Ultimate Direction voorzien mij jaarlijks van schoenen, kleding en materiaal en daar ben ik ze heel dankbaar voor, maar verder betaal ik alle onkosten zelf.
Als je van je passie je werk maakt, is het dan nog wel je passie?
Om eerlijk zijn zou ik het niet weten. Ik heb altijd naast mijn passies een gewone kantoorbaan gehad. Wel werk ik 32 uur, zodat ik altijd een dag per week vrij was om te trainen of op pad te gaan (wat ook soort van trainen is). Sinds een kleine anderhalf jaar heb ik een zoontje en is het wat lastiger om wekelijks ergens heen te reizen om een mooie afstand te lopen (of fietsen).
Wat gaat jouw volgende uitdaging worden?
Het eerste weekend van juli ben ik voor de vijfde keer Nederlands Kampioen Adventure Racen geworden. Begin september ga ik in Denemarken meedoen aan het Europees Kampioenschap Adventure Racen en begin oktober doe ik mee aan het Wereldkampioenschap in Spanje. Helaas had ik dit jaar veel meer plannen, maar corona heeft toch aardig wat roet in het eten gegooid. Daarnaast wil ik in januari 2022 weer mee doen aan de Spine Race van 431km in Engeland. Na het WK wil ik daar flink voor gaan trainen en denk ik de DMT nog wel twee keer te lopen, waarvan een keer ‘s nachts.
Heb je nog tips voor mensen die willen gaan trailrunnen op de DMT?
Gewoon lekker doen! Veel mensen zijn overdonderd door de vele hoogtemeters en de lange afstand. Maar je weet pas hoe het is en hoe je het vindt als je het probeert. Dus plan een datum en ga ervoor. Voel je je niet honderd procent op je gemak, dan neem je een maatje mee of vraag je familie of vrienden om je elke tien kilometer te ondersteunen met een hapje en een drankje. De DMT is ideaal om ondersteund te worden. Op veel plekken kan je ondersteuning met de auto komen en zo heb je altijd een ontsnappingsplan voor als het je toch te veel wordt. Of je loopt de DMT in etappes en boekt onderweg een paar leuke B&B’s.
