Sascha Teschner brengt kleine natuur groots in beeld

Web-bouwer Sascha Teschner is al jaren de rots in de branding van onze DMFF-website, maar hij kan nog veel meer! Met zijn bedrijf is hij betrokken bij de communicatie van Pinkpop en andere (muziek)evenementen, en ook privé speelt muziek een belangrijke rol: hij is drummer in de metalband Circle of Silence en fervent concertbezoeker. Uiteraard is hij ook gek op de bergen, maar zijn speciale passie is natuurfotografie. Naar dit laatste zijn we natuurlijk zeer benieuwd.

Vertel, wat heeft jou geprikkeld om de natuur te fotograferen?

Sinds de uitbraak van het coronavirus heeft dat een enorme vaart gekregen. Niet dat ik voor die periode geen natuurfoto’s schoot, integendeel. Ga met mij maar op een tripje de natuur in; gegarandeerd dat je vaak op me moet wachten. 

Maar vanaf het moment dat de eerste lockdown begon, besloot ik dagelijks te voet naar mijn werk te gaan. En al tijdens de eerste work walk kwam ik vroeg in de ochtend een waar spektakel tegen. Gefladder, gefluit en een prachtig lentedecor. Ik had toevallig mijn camera bij me, dus ik ging meteen helemaal los! Sindsdien maak ik deze ronde vrijwel elke dag, minimaal een keer op en neer. Elke keer is weer anders: winter, voorjaar, regen, warmte, vroeg in de ochtend of midden op de dag.

Laat ik het zo zeggen, ik was altijd al een natuurliefhebber, intens beleven deed ik dan met name op grote trips of in spectaculaire natuurgebieden. Dus eigenlijk kun je zeggen dat mijn liefde voor natuur alleen maar sterker is geworden door het afgelopen jaar intens met die kleine natuur bezig te zijn.

Er zijn veel mensen die foto’s maken van de natuur, maar wat is het verschil met de foto’s die jij maakt?

Ik ben niet het type dat ergens een hele dag in een schuilhut gaat zitten. Dat geduld heb ik niet en de tijd al helemaal niet. Ik moet het dus vooral hebben van horen, zien en goed om me heen kijken. En er is altijd wel iets te zien. Opvallend landschap, weersomstandigheden, maar het liefst natuurlijk dieren en met name vogels.

Juist dat vind ik te gek om vast te leggen: het dagelijkse leven en de veelzijdigheid in het bos. Ik heb altijd mijn ogen en oren op scherp staan en de camera in de aanslag en zo krijg je best wel iets te zien. Ik heb beperkte middelen om mee te werken, dus ik moet het met name hebben van creativiteit, oog voor detail en het juiste moment weten te kiezen. Misschien schiet ik niet altijd de perfecte foto, maar wel een spannend stukje natuurlijke alledaagsheid.

Welke dieren krijg jij het vaakst voor jouw lens?

De meest nieuwsgierige is zonder twijfel het roodborstje. Daar heb ik een flinke collectie van. Ik heb een keer een minuut lang op een halve meter afstand zo’n diertje aangekeken en dat bleef gewoon zitten en keek net zo geïnteresseerd terug. Ik kom ook vrijwel dagelijks dezelfde reiger tegen. Je ziet hem dan haast denken ‘daar heb je hem weer’. Ik heb intussen wel echt prachtige beelden van hem, hahaha.

Ga je wel eens naar een regio toe omdat je weet dat daar dieren zitten die je nog niet eerder hebt weten vast te leggen?

Eigenlijk niet, maar als we ergens heen gaan is het eerste dat ik doe wel bekijken wat er te zien is en in de planning houd ik daar zeker rekening mee. Zoals ik al eerder aan gaf, mijn tijd is schaars, vaak zijn we met ons vieren op pad, dan moet je gewoon combineren. Het leuke daarvan is dat ook mijn jongens erin meegenomen worden. Ze gingen destijds al mee street art spotten, intussen spotten ze mee naar vogels en vinden ze het net zo spannend als ik om door eens bos te struinen. Uiteraard ook omdat het jongens zijn die gewoon van modder en bomenklimmen houden!

Dieren zijn altijd in beweging en daardoor moeilijk te fotograferen. Hoe ga je hiermee om?

Meebewegen! Ik vind dat misschien wel het leukste van alles; hoe vaak ik al achter eekhoorntjes ben aangeslopen. Of achter het geluid van een ijsvogel aan gaan. En er zijn altijd plekken waar je een mooie foto kunt nemen, maar vaak staat daar dan iedereen. Ik wil niet zeggen dat ik de foto daar niet zou maken, maar ik ben wel het type dat dan liever net iets hoger klimt, of iets vuiler wil worden om het net dat beetje specialer te fotograferen. En lukt het me niet? Dan probeer ik het morgen nog eens!

Wat gebeurt er met de foto’s die je gemaakt hebt? Deel je ze of maak je ze puur voor jezelf?

Ik maak ze sowieso omdat ik het zelf superleuk vind hier mee bezig te zijn, maar ik deel mijn foto’s graag met anderen, puur om je mee te laten genieten, maar zeker ook om te enthousiasmeren. Te inspireren. Eigenlijk doe ik dat in al mijn series. Of ik nu een festival, een sportwedstrijd of een trip over de Veluwe vast leg, je kunt die beelden altijd gebruiken voor promotionele doeleinden. Dat komt ongetwijfeld door mijn beroep! Ik koppel het daarnaast graag aan actualiteit of voeg er een bijpassend verhaaltje aan toe. Daar komen echt leuke reacties op en ik vind het leuk dat mensen dat kunnen waarderen.

Op welke foto ben je het meest trots en waarom?

Misschien die foto van een IJsvogel in het Caumerbos die ik nog ga maken? Ik heb vele honderden pogingen gedaan, maar de ultieme foto op die ultieme plek, daar zou ik echt trots op zijn, al was het maar op mijn uithoudingsvermogen!

Laatste vraag; hoe kunnen wij zelf het beste aan de slag met natuurfotografie? Heb je tips?

Ik kan van alles noemen, zoals zorg dat je fatsoenlijke spullen hebt en natuurlijk dat je geduld moet hebben, maar ik denk dat mijn belangrijkste tip is: geniet van waar je bent en houd je zintuigen op scherp. Zo kom je vast iets moois tegen en zo leg je het ook haarscherp vast. En lukt je dat niet, dan heb je in ieder geval heel erg genoten!