Traces
In Zuid-Limburg beginnen de bergen, in de Ardennen gaan ze verder. Hier is Traces opgenomen, een korte poëtische film van Sébastien Pins over de symbiose tussen mens, dier en bos. Hij volgt een traditionele houtveller die met zijn paard diep de Ardeense bossen intrekt, ‘daar waar geen machine kan komen’.
De man is de laatste van vele generaties houthakkers die op deze manier zware boomstammen het bos uit sleept. Uit het prachtige camerawerk spreekt veel ontzag voor de natuur. De liefde voor bos en berg projecteert Pins vervolgens op het meisje Nina, die de houtveller en zijn viervoeter met grote ogen van nabij volgt. Pins probeert de verwonderde blik van het kind te vangen en wil ons daarmee aansporen opnieuw naar de natuur te kijken. ‘Als ik één ding heb geleerd in de natuur, is het de kracht die het mens geeft die zich eraan overgeeft’, zegt de inmiddels ouder geworden Nina. Zo handelt Traces ook over het overbrengen van een respectvolle omgang met de natuur op jongeren, die er veelal van vervreemd zijn geraakt.