
Maybe Tomorrow
Fraaie documentaire over het veranderende ijslandschap aan de Groenlandse kust. WINNAAR Parkstad Limburg Jury Award 2020
Vijf Aymara vrouwen die niet eerder hun Boliviaanse huis en haard verlaten hebben, gaan op expeditie naar de hoogste berg van Amerika: de Aconcagua in Argentinië. De vijf leven een onopvallend leven, in dienst van hun echtgenoot, familie en klimexpedities. Maar ook zij dromen van de bergen. Op een dag trekken ze erop uit.
WINNAAR Cross Border DMFF Award 2020!
Dora, Cecilia, Liita, Lidia en Elena grijpen de kans als ze samen op expeditie kunnen. In hun eigen traditionele kleding – ‘Je kunt toch geen berg bezoeken in jeans?’ – en kleurige draagkleden gaan ze op weg. Vanuit Aconcagua Provincial Park klimmen ze van kamp naar kamp, steeds hoger. Ze geven een stem aan de vrouwen die normaal stil blijven en ontdekken onderweg hun eigen kracht.
De vrouwen staan nu bekend als de klimmende Cholitas. ‘Chola’ is een Spaans scheldwoord voor halfbloed, maar door hun avonturen is het een geuzennaam geworden. Ze hebben zelfs een eigen Wikipedia-pagina. [ https://en.wikipedia.org/wiki/Cholita_Climbers ]
Toen freelance filmmaker Jaime Murciego een artikel las over de klimmende Cholitas nam hij contact met hen op en ging naar Bolivia. Als hij hun verhaal hoort, wil hij het breder bekend maken. Murciego maakte in 2015 zijn eerste korte documentaire, ‘Boxgirls’, die werd geselecteerd voor tientallen festivals.
“De jury vond dat de film die de Grand Prize waardig is, een prachtig en innemend inzicht gaf in het leven van vijf pioniers die op reis gingen om hun kijk op de wereld en hun houding te veranderen en tegelijkertijd hun passie voor de bergen te tonen. Het was een klassiek ‘vis op het droge’ verhaal waar we ons allemaal in konden verplaatsen. Er is een overtuigende verhaallijn. De emotie werd prachtig vastgelegd toen de hoofdpersonen zich bewust werden van hun grenzen – kortom, we gingen allemaal houden van deze charmante dames en hun levens. Deze vrouwen, die tijdens het breien kletsen en lachen over de mogelijkheid dat ze niet zullen terugkeren, en dan vertrekken met nederigheid, een gevoel van saamhorigheid en enthousiasme, hebben ons van begin tot eind gecharmeerd. Voor sommigen is dit team van Elena, Dora, Cicilia, Liita en Lidia misschien niet snel genoeg, maar zoals ze zelf zeggen: ze komen tenminste veilig terug.”